Ως χώρα, καλώς ή κακώς, σε αρκετά πράγματα, ακολουθούμε με μια μικρή καθυστέρηση τις εξελίξεις, με βάση το τι συμβαίνει σε άλλες, πιο "προηγμένες" κοινωνίες, όπως της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Όσον αφορά στην Άσκηση, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ η γνώση του αντικειμένου έχει εξελιχθεί πολύ και η κοινωνία τους έχει ανταποκριθεί σ' αυτό. Αν το τελευταίο το συνδυάσουμε με τις αντίστοιχες κοινωνικές δομές εκεί, θα καταλάβουμε πόσο πολύ έχει επιδράσει τους Αμερικανούς.
Τι εννοώ;;; Στην Αμερική η κοινωνική ασφάλιση είναι υποτυπώδης και δεν παρέχεται δωρεάν στις περισσότερες περιπτώσεις (σας θυμίζει κάτι αυτό;) Η ιδιωτική ασφάλεια για κάθε πολίτη είναι απαραίτητη, σε αντίθεση βέβαια με την Ευρώπη, όπου όμως κι εκεί τα τελευταία χρόνια υπάρχει η τάση περικοπών, λόγω του υπέρογκου κόστους της Υγείας στα Κράτη. Οι ασφαλιστικές εταιρείες στις ΗΠΑ χρεώνουν ασφάλιστρα με βάση το κίνητρο "να μην αρρωσταίνεις". Όσο λιγότερο αρρωσταίνεις τόσο φθηνότερες γίνονται. Έτσι, ο Αμερικανός πολίτης σιγά σιγά ένιωσε την ανάγκη να είναι υγιής. Στη χώρα που παρέχονται τα πάντα, μέσα από μια διαδικασία περάσματος από διάφορες μορφές άσκησης τα προηγούμενα χρόνια, οδηγήθηκε στο personal training. Αυτό, το αποδεικνύει και το γεγονός ότι το επάγγελμα αυτό, συγκαταλέγεται μέσα στα 10 πρώτα αναπτυσσόμενα επαγγέλματα για την επόμενη 25ετία στις ΗΠΑ.
Πίσω τώρα στα δικά μας. Αδιαμφισβήτητα, και στη χώρα μας το Κράτος αδυνατεί να καλύψει ολοκληρωμένες παροχές Υγείας στους πολίτες πόσο μάλλον δε, τα τελευταία 5 χρόνια. Αυτό είχε ως συνέπεια να βγει ο κόσμος κυριολεκτικά στους δρόμους για να ασκηθεί. Γιατί;; Στην αρχή ως εκτόνωση για το αυξανόμενο στρες που βίωνε, αλλά μετά, αφού άρχισε να αποκτά αθλητική συνείδηση, κατάλαβε πως, για να είναι υγιής, πρέπει να αθληθεί. Σκεφτείτε πως, την ενστικτώδη συμπεριφορά του κόσμου, έκανε χαρακτηριστικό επιχείρημα η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή προς την Πολιτεία, για να αποσπάσει περισσότερη επιχορήγηση για τον Αθλητισμό. Λέει λοιπόν πως, για κάθε ευρώ που επενδύει το Κράτος εκεί, γλυτώνει 7 ευρώ για κάλυψη δαπανών στην Υγεία.
Αρκεί όμως απλά να βγούμε στους δρόμους; Να αρχίσουμε να περπατάμε, να τρέχουμε, να κάνουμε κοιλιακούς στην ύπαιθρο και ότι άλλο βλέπουμε τελευταία, ακόμα κι από κόσμο που, ποτέ δεν έκανε;; Πριν μερικά χρόνια, οι ίδιοι άνθρωποι, αν έβλεπαν άλλους να το κάνουν, θα τους κοιτούσαν παράξενα. Κι όμως, τώρα βγαίνουν έξω!
Ναι λοιπόν, για εμένα, όλο αυτό το σκηνικό αρκεί. Μόνο και μόνο με τη σκέψη πως η συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, παλιότερα δε θα σηκωνόταν από τον καναπέ, ακούγεται στα αυτιά μου τέλειο! Μην περιμένουμε, η αγαπητή κυρία των 54 ετών, καπνίστρια από τα 25, με 15 παραπάνω κιλά και με αποστροφή προς το εν-δυο-κάτω, να πιάσει το trx και να κάνει 12άρες επαναλήψεις... Όμως, το γεγονός πως πέρασε ξυστά από την υπέρταση, τις καρδιοπάθειες, το σάκχαρο και δείχνει πως γλύτωσε προς το παρόν, είναι και η ουσία, ο σκοπός που κάποιος πρέπει να αθλείται.
Δεν σημαίνει όμως πως, η άσκηση πάντα και παντού, χωρίς πρόγραμμα, αυθαίρετα, χωρίς γνώση του τι κάνω, γιατί το κάνω, πως το κάνω, είναι και σωστή. Πολλές φορές μπορεί να είναι και επικίνδυνη. Προσθέστε σ' αυτό, πως κανένας οργανισμός δεν είναι ίδιος με κάποιον άλλον. Γιατί τότε, θα πρέπει όλοι να κάνουμε τα ίδια πράγματα;; Γιατί να μην γνωρίζω, ως ασκούμενος κι εγώ, την αναερόβια μου ικανότητα, ποια είναι η μέγιστη πρόληψη οξυγόνου μου, τι πρέπει να κάνω για να μου φύγει εκείνος ο πόνος στη μέση που κουβαλάω για πολλά χρόνια;
Κάπως έτσι σκέφτεται μια άλλη μερίδα του κόσμου, που όλο και μεγαλώνει... Άρχισε ο ασκούμενος να αναζητά μια πιο προσωπική επαφή με το γυμναστή του, ζητώντας να ασχοληθεί αποκλειστικά μαζί του, έχοντας απαιτήσεις για άμεσα αποτελέσματα στην υγεία του, να μην πονάει, να νιώθει όμορφα γενικότερα. Κάνει ερωτήσεις σχετικές με την Άσκηση, μαθαίνει για τη διατροφή του, το μεταβολισμό, αρχίζει δηλαδή να "τρίβεται" με το αντικείμενο. Ζητώντας, όπως είναι λογικό και πολύ υψηλότερου επιπέδου υπηρεσίες. Και τις βρίσκει πια στον Προσωπικό Γυμναστή.
Να ξεκαθαρίσουμε όμως κάτι. Ο Personal Trainer για μένα, δεν είναι ένα όμορφο αγόρι ή κορίτσι με κοιλιακούς "φέτες" ο οποίος μπορεί να εκτελέσει ο ίδιος οποιαδήποτε περίτεχνη ή δύσκολη άσκηση που μπορούμε να βρούμε στο διαδίκτυο. Αν όντως μπορεί, είναι καλό για τον ίδιο, όχι για τον πελάτη του. Αυτό όμως, δε σημαίνει πως, όποιος έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά, είναι και άσχετος! Απλά λέω, πως δεν αποτελούν κριτήριο ικανότητας, ξεκάθαρα. Από την άλλη βέβαια, δε μπορεί η εικόνα του να μη συμβαδίζει με αυτό που πρεσβεύει (να μην πω "πουλάει"...) Δε μπορεί για παράδειγμα, να μην είναι σε θέση να δείξει τις ασκήσεις που ζητά από τον ασκούμενο να εκτελέσει , λόγω.....κοιλιάς ή έλλειψης στοιχειώδους φυσικής κατάστασης, τέλος πάντων.
Τότε τι χρειάζεται να έχει ο Personal Trainer;;
- Καταρχήν, ένας πολύ καλός Personal Trainer, είναι σίγουρο πως, μπορεί να προπονήσει οποιοδήποτε ασκούμενο, οποιοδήποτε αθλητή, οποιουδήποτε αθλήματος, οποιουδήποτε επιπέδου, εννοείται και top αθλητές, με μεγάλη επιτυχία στους στόχους που βάζει με τον πελάτη του.
- Είναι απαραίτητο να εξελίσσεται, να ενημερώνεται, να επιμορφώνεται, σ' όλα τα νέα δεδομένα που εμφανίζονται σε σχέση με την Άσκηση. Δε συζητάμε καν, το να σχεδιάζει συγκεκριμένα προγράμματα σε βάθος χρόνου, ειδικά και προσαρμοσμένα στον πελάτη του, να κρατά ιστορικό, να του κάνει τα απαραίτητα τεστ κινητικότητας, φυσικής κατάστασης, ανάλογα με τις ανάγκες και το επίπεδο του ασκούμενου.
- Δεν πρέπει ποτέ να είναι μόνος στη δουλειά του, αλλά χρειάζεται να συνεργάζεται στενά με όλους τους ειδικούς της "Ιατρικής Ομπρέλας" ( γιατρός, φυσιοθεραπευτής, διατροφολόγος, ψυχολόγος, κλπ), με μοναδικό στόχο το καλό του πελάτη του.
- Αλλά, πάνω απ' όλα, το πιο σημαντικό κριτήριο, κατά την άποψή μου, που χρειάζεται να έχει, είναι να εμπνέει! Να δίνει κίνητρο στον ασκούμενο, να του δείχνει το δρόμο, με όραμα και πάντα με το χαμόγελο. Μπορεί να είναι μαζί στην προπόνηση συγκεκριμένες ώρες, αλλά πρέπει να είναι διαθέσιμος για εκείνον 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα. Να ανεβάζει τη διάθεση του ασκούμενου, όταν εκείνος είναι στα κάτω του. Να δίνει και την ψυχή του για τον πελάτη του, όπως ζητά κι από εκείνον να δίνει την ψυχή του στην προπόνηση.
- Τέλος, να μετατρέψει έναν άνθρωπο που, όταν ξεκινούσε, ίσως τον ανέλαβε με φόβο προς τη γυμναστική, άτολμο κλπ, σε έναν πραγματικό αθλητή της ζωής, έχοντας υπομονή κι επιμονή, με αγάπη για το σώμα του, πείσμα και πάθος για ό,τι κάνει, όχι μόνο στην προπόνηση, αλλά και στη ζωή του. Είναι η παρακαταθήκη που πρέπει να αφήσει ο Personal Trainer φεύγοντας...
Συνοψίζοντας έχω να πω πως, το επάγγελμα του προσωπικού γυμναστή είναι ένα επάγγελμα με μεγάλη ευθύνη, αλλά και με μεγάλη προσφορά προς τον πελάτη. Κοστίζει λίγο περισσότερο, αξίζει όμως πολύ περισσότερο και σε κάθε περίπτωση τα χρήματα που δίνει κάποιος για να απολαύσει τέτοιου είδους υπηρεσίες, του επιστρέφονται πολλαπλά. Άρα λοιπόν, απαντώντας στον τίτλο του άρθρου μου, θέλω να πω πως, ΔΕΝ είναι ανάγκη να προσλάβετε έναν Personal Trainer για να ασκηθείτε, αλλά σίγουρα όμως, ΔΕΝ είναι και πολυτέλεια. Μετατρέπεται πια σε ανάγκη, όταν εσείς αναζητάτε, κάποια ή όλα τα παραπάνω κριτήρια, στον άνθρωπο που θα του δώσετε την άδεια να παρέμβει στο σώμα σας (... και στην ψυχή σας ενίοτε...)
Ελπίζω λοιπόν, με την άποψή μου, να σας βοήθησα να έχετε μια πιο σφαιρική εικόνα, για το επάγγελμα του Προσωπικού Γυμναστή, αυτό που...στα πιο ελληνικά λέμε ...Personal Trainer.
Καλή προπόνηση!
Παναγιώτης Μεσσήνης
Συνεργάτης Ομοσπονδιακός Προπονητής Εθνικής Ομάδας Ανδρών Handball
Personal Trainer
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η άποψη του καθενός από εσάς, μας είναι χρήσιμη και απαραίτητη. Δώστε μας τη δύναμη να συνεχίσουμε, με το εύστοχο και ουσιαστικό σας σχόλιο. Όλα είναι ευπρόσδεκτα, όταν θα διατυπώνονται με ευπρέπεια και χωρίς άκομψες φράσεις.