Η πρώτη και η πιο απλή -φαινομενικά- ερώτηση που κάνουμε στον εαυτό μας. Και μετά, έπεται και η δεύτερη: "-έλα μωρέ..." "-δεν το έχω ανάγκη..." "-καλά είμαι, στα κιλά μου..." και άλλα τέτοια όμορφα. Όμως, όλοι γνωρίζουμε μέσα μας την αξία της άσκησης, αλλά για πολλούς λόγους, δεν το αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε. Λόγοι που είναι μόνοι τους μια ολόκληρη έρευνα. Ψάχνουμε λοιπόν, για δικαιολογίες που θα "πείσουν" τον ίδιο μας τον εαυτό.
Έρχεται όμως εκείνη η στιγμή μέσα μας που ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αλήθεια. Ένα γεγονός, που μπορεί να είναι από ένα περαστικό κοίταγμα στον καθρέπτη, μια κίνηση της βελόνας της ζυγαριάς προς τα πάνω ή όταν ανεβήκαμε 10 σκαλιά λαχανιάζοντας, έως ίσως, κάποιο ιατρικό συμβάν, τα αποτελέσματα αιματολογικών εξετάσεων ή κάτι άλλο.
Τότε αναζητούμε κάποια ακόμη ψυχική στήριξη, για να ξεκινήσουμε να ασκούμαστε, γιατί προφανώς μας φαίνεται "βουνό" μέσα μας! Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη στήριξη από τη γνώση. Από το να ξέρουμε δηλαδή τι συμβαίνει -πάνω κάτω- στο σώμα μας, ποιες είναι οι επιπτώσεις σε αυτό όταν δεν ασκούμαστε ή αλλιώς, πόσο όμορφα θα νοιώσουμε αν το κάνουμε.
Ο παρακάτω σύνδεσμος οδηγεί σε ένα άρθρο πολύ απλό και κατανοητό, που αναφέρεται στην ανάγκη άσκησης του πληθυσμού. Προέρχεται από το πρόγραμμα "Συμμαχία για την Υγεία - Άσκηση" του ΤΕΦΑΑ Θεσσαλίας, μια καταπληκτική δουλειά στην οποία έχουμε αναφερθεί και πιο παλιά, σε προηγούμενη ανάρτησή μας. Διαβάστε την!
http://www.exerciseforhealth.gr/index.php?mod=content&cid=plithismos
πηγή: www.exerciseforhealth.gr
Η αύξηση του βάρους μου, η κατάθλιψη και το άγχος ήταν η απάντηση στον εαύτο μου στην ερώτηση ''γιατί να ασκηθώ'' .Χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να το πιστέψω και όταν έβαλα στη ζωή μου την άσκηση κατάλαβα πόσο σωστή ήταν η επιλογή μου έστω και λίγο καθυστερημένα. Άννα Γρυπάρη
ΑπάντησηΔιαγραφή