Πονάει η μέση... Ξέρεις να παίζεις Jenga;

Με όποια μορφή Άσκησης κι αν ασχολείστε, είναι απαραίτητο να έχετε έναν ισχυρό κορμό, ο οποίος είναι και ο "ακρογωνιαίος λίθος" της ανθρώπινης κίνησης και βέβαια, της όρθιας στάσης του σώματος. Για το πολύ σημαντικό αυτό θέμα, έχουν γραφτεί χιλιάδες άρθρα και θα γραφούν ακόμα περισσότερα στο μέλλον. Κάτι πολύ καλό γιατί μπορούμε να κρίνουμε, να συγκρίνουμε διαφορετικές απόψεις, αλλά και να ενημερωθούμε λεπτομερέστατα και εμπεριστατωμένα. Όλα πάντως συμφωνούν σε ένα πράγμα: την παραπάνω φράση μου.


Ο Άνθρωπος άρχισε να πονάει στη μέση του, από τότε που σηκώθηκε όρθιος και περπάτησε με τα δυο του πόδια. Αυτή είναι μια "πικρή αλήθεια", η οποία δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Σήμερα, ο πόνος της μέσης ίσως να είναι ο πιο συχνός παγκόσμια, αλλά παράλληλα, οι παθήσεις της Οσφυϊκής Μοίρας της Σπονδυλικής Στήλης (ισχιαλγία-οσφυαλγία) συγκαταλέγονται στις 3 συχνότερες, που ταλαιπωρούν τον παγκόσμιο πληθυσμό. Μεγάλη ευθύνη έχουν γι' αυτό, ο καθημερινός τρόπος ζωής μας, η καθιστική εργασία, η έλλειψη Άσκησης και Κίνησης, η εξέλιξη της Τεχνολογίας κ.α.

Τούτο αποδεικνύεται κι από την απλή παρατήρηση της κίνησης ενός μωρού, όταν αυτό καταφέρει να περπατήσει, τους πρώτους μήνες της ζωής του. Προσωπικά δεν έχω δει κανένα μα κανένα μωράκι, να παραπονιέται για πόνο στη μέση, παρόλο που σκύβει, πέφτει, σηκώνεται, ξαναπέφτει, ξανασκύβει, όλη την ώρα... Προφανώς, στο dna μας είναι γραμμένο, να έχουμε τη δυνατότητα να κινούμαστε, με οποιονδήποτε τρόπο μας δίνεται η δυνατότητα από τους Νόμους της Φυσικής, χωρίς προβλήματα, άνετα και με ταχύτητα. Απλά εμείς κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη!



Με λίγα λόγια παρεμβαίνουμε στην ίδια μας τη φύση. Από πολύ παλιά. Σας θυμίζω με ποιον τρόπο "φάσκιωναν" παλιότερα τα μωρά, δηλαδή τα τύλιγαν με επιδέσμους, ώστε να κάνουν ίσια πόδια, Αλλά και τώρα, στο βωμό του καταναλωτισμού και στηριζόμενοι στην ανασφάλεια και την άγνοια των γονιών, πωλούνται κατά χιλιάδες, διάφορα "βοηθήματα", όπως στράτες ή αλλιώς περπατούρες κλπ. Με αυτόν τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής μας λοιπόν, προσαρμόζουμε το σώμα μας στα νέα του δεδομένα... Αλλάζουμε δηλαδή μόνοι μας, σιγά σιγά, γενιά τη γενιά, το dna της Φυλής μας. Κι εκεί αρχίζουν τα προβλήματα.

Το θετικό είναι πως σήμερα βέβαια, υπάρχει η Γνώση, αλλά και τα Μέσα, ώστε να λύνονται αυτά τα προβλήματα. Η εξέλιξη των Επιστημών, η εφαρμογή νέων μεθόδων προπόνησης και αποκατάστασης, αλλά και η διάδοσή τους εύκολα μέσω του Διαδικτύου, βοηθούν σ' αυτό. Και παρ' όλες τις διαφορετικές απόψεις, όλοι καταλήγουν σε δύο βασικά συμπεράσματα:

πρώτον, ο κορμός μας είναι ο σημαντικότερος παράγοντας της Κίνησης και της Όρθιας Στάσης του Ανθρωπίνου Σώματος και

δεύτερον, η ισχυροποίησή του είναι ένα σύνθετο και περίπλοκο θέμα, που χρειάζεται να ασχοληθούμε σε προτεραιότητα, με σοβαρότητα και πολλή λεπτομέρεια.

Ας γυρίσουμε όμως πίσω στη βρεφική και την παιδική μας ηλικία. Εκεί, πολλά σημαντικά πράγματα συμβαίνουν μέσα στα κύτταρά μας (όπως και στην ψυχή μας), τα οποία θα μας "σημαδέψουν" για όλη μας τη ζωή. Ό,τι "γράφει" στο κύτταρο εκείνη την περίοδο, γράφει πολύ καλά, δύσκολα ξε-γράφει, όχι πως αργότερα είναι αδύνατον να αλλάξει, απλά θέλει πολλή περισσότερη προσπάθεια... Όταν λοιπόν, εμείς υποχρεώνουμε τα παιδιά να κάθονται σε ένα γραφείο-θρανίο για 7 και πλέον ώρες την ημέρα, σκυφτά, σφιγμένα από το άγχος της μελέτης, ενώ θα έπρεπε να παίζουν, απλά "χτίζουμε" μια ζωή για εκείνα με προβλήματα στη μέση. Κάπου διάβασα -και χάρηκα πάρα πολύ!- πως, ένας δάσκαλος-γυμναστής σε Δημοτικό Σχολείο στην Κρήτη, αντικατέστησε τις καρέκλες των παιδιών με ιατρικές μπάλες, τις γνωστές μας physioballs! Καταπληκτική ιδέα, με πολλαπλά οφέλη για την υγεία των παιδιών, η οποία θα μπορούσε να εξαπλωθεί σε όσα σχολεία στα οποία είναι δυνατόν να γίνει αυτό...!

Συνεχίζοντας τις σκέψεις μου, περνάω στην εφηβική μας ηλικία, εκεί που συντελείται η... Μεγάλη Έκρηξη. Ορμόνες εκκρίνονται, κόκκαλα μεγαλώνουν, αλλάζουμε, ψηλώνουμε απότομα. Αναλογιστείτε τι γίνεται μέσα μας! Ας κάνουμε όμως μια προσπάθεια να προσομοιάσουμε την ανάπτυξή μας, με το γνωστό επιτραπέζιο παιχνίδι Jenga. Καθώς λοιπόν, αφαιρούμε ένα ένα τα τουβλάκια από το μέσο του πύργου και τα τοποθετούμε πάνω, ο πύργος Jenga ψηλώνει, όπως το σώμα μας. Τα κενά που δημιουργούνται βέβαια, από τα τουβλάκια που αφαιρούνται, είναι -με λίγη φαντασία- οι μυϊκές ανισορροπίες που "κουβαλάμε" για χρόνια στο σώμα μας και ποτέ δεν ασχοληθήκαμε να τις διορθώσουμε!

Γιατί, κανένα σώμα δεν έχει τις ίδιες ανάγκες ενδυνάμωσης και σταθεροποίησης του κορμού, όπως δεν είναι ίδιες και οι καθημερινές μας συνήθειες. Μπορεί απλά να είναι παρόμοιες. Άρα, δεν γίνεται, κάνοντας όλοι τα ίδια, να βελτιώσουμε τις αδυναμίες το ίδιο, στην προκειμένη περίπτωση τα "κενά του πύργου Jenga". Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, μια λάθος κίνηση, θα φέρει την κατάρρευση του πύργου. Έτσι και στην καθημερινή μας ζωή, λάθη στην Άσκηση, στην εκγύμναση του κορμού, μπορούν να επιφέρουν μεγαλύτερα προβλήματα. Για την καθόλου Άσκηση, ας μη μιλήσω καλύτερα...


Αν τώρα, είχαμε τη δυνατότητα να κρατάμε έξτρα τουβλάκια Jenga στα χέρια μας, πού θα τα τοποθετούσαμε; Μα φυσικά, στις συγκεκριμένες τρύπες-κενά που έχει ο πύργος, ώστε να σταθεροποιηθεί, να μην πέσει. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο λοιπόν, χρειάζεται να γυμναστούμε, ώστε να διορθώσουμε τις μυϊκές ανισορροπίες του κορμού, να δυναμώσουμε, να τον σταθεροποιήσουμε και, το βασικότερο, να μην ξαναπονέσουμε στη μέση! Κάθε επιπλέον τουβλάκι που τοποθετούμε είναι και ένα διαφορετικό πρόγραμμα στοχευμένων ασκήσεων για συγκεκριμένη μυϊκή ομάδα, η οποία απαιτείται να δυναμώσει και να στηρίξει το σώμα. Γεμίζοντας όλα τα κενά, έχουμε φτιάξει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα, αλλάζοντας οριστικά την όρθια στάση μας, την κίνησή μας, ίσως, με αυτόν τον τρόπο και τη ζωή μας, κατά πολύ!

Ας κρατήσουμε λοιπόν, μερικά "παραπανίσια τουβλάκια Jenga" στα χέρια μας και ας τα χρησιμοποιήσουμε προς όφελός μας. Άλλωστε τούτος είναι και ο σκοπός του άρθρου αυτού, να πειστεί ο καθένας από εσάς πόσο σημαντικός είναι ο κορμός μας για την καθημερινότητά μας, στην Άσκηση, στο παιχνίδι, στην κίνησή μας. Σε νέο άρθρο, θα σας προτείνω κάποιες ασκήσεις, αλλά κυρίως μεθόδους εκγύμνασης του κορμού, ώστε να καταφέρουμε να το πετύχουμε αυτό.

Ευχαριστώ